Oldu da ne oldu?Yakanları savunanlar Adalet Bakanı oldu. Meydana çıkıp bağrınanlar milletvekili oldu. O gün sessiz kalanlar iktidar koltuğundan indi, sorarsan demokrat oldu. Oralar bir ara kebapçı oldu. Anmak kimilerine göre gereksiz oldu. Katliamın adı olay oldu.
Peki ya n'oldu? Nesimi, Asım, Metin, Muhlis, Muhibe, Hasret ve niceleri kül oldu.
Kül olanlar, siz rahat uyuyun. Diğerlerinin gözüne uyku girmeyeceği günler gelince biz sizi uyandırırız. O zamana kadar ayaktayız zaten.
1 yorum:
çocukluğumun en kötü hatıralarından biri. ilkokulu yeni bitirmişim, yaz başlamış, anadolu lisesi sınav sonuçlarını bekliyorum. florya sahilinde bir kamptayız. gündüz içinde kızların da bulunduğu futbol takımımızla antrenman yapıyoruz (formamız da pembeydi), akşam da o takımda bizimle top oynayan kızlara asılıyoruz (gidip dondurma yiyoruz manasında:p). ter içinde çadıra gelmişim, televizyonda haberler açık. binlerce insanlıktan çıkmış adamın bağırış çağırışı (sevinç nidaları) eşliğinde otelde insanların yandığını görüyorum. o akşam dışarı çıkıp dondurma bile yememiştim aycan'la (bizim takımın forveti). korkmuştum. sonraları kafam bastı neyin ne olduğuna; korku nefrete dönüştü. bir de '96'nın 1 mayıs'ından sonraki gece uyuyamamıştım. kadıköy'deki göstericiler sanki gecenin bir yarısı gelip, odanın camlarını kırıp içeri molotof kokteyli atacakmış gibi gelmişti. bir de kocaman adammışım lan o zaman:D
o değil '93 ne uğursuz yılmış. uğur mumcu öldürüldü, çiller başbakan oldu, demirel cumhurbaşkanı oldu... '93 senesine dair düşünebildiğim sadece 2 tane güzel şey var: inanç lisesi'nin kurulması ve beyaz balina aydın'ın 1 yıl aradan sonra sinop kıyılarına geri dönmesi:D
Yorum Gönder