2011 Uludere katliamı: 29 Aralık 2011. http://yalnizdegilsinvan.wordpress.com

8 Nisan 2010 Perşembe

Tarafsız gazetecilik: veya nasıl bir halk savaşı sorgulamayı bırakıp bombaları sever?

12 Temmuz 2007'de Bağdat'ın banliyölerinde iki Apaçi helikopteri devriye geziyor. Helikopterdeki askerler internet kafede savaş oyunu oynayan kafadarlar kadar şen. Siz namlunun ucundakilere insandan ziyade o simulatör eğitimlerinde düzineyle indirdiğiniz sanal hedeflerden farksızmış gibi yaklaşan pilotlar... Daha da acısı böyle yaklaşmak için eğitilen siz pilotlar, askerler... Size sesleniyorum: Eğer hükümetinizin o teröre karşı ilan ettiği savaştan döndükten sonra kafayı çizip intihar etmediyseniz henüz; ama ciddi ciddi düşünüyorsanız bunu... Yani vicdanınızda derin yaralar psikolojinizde onulmaz hasarlar oluştuysa tüm o yerine getirdiğiniz emirlerden sonra... Kendinize kıymayın sakın. Artık roketatarların, roketatar sandığınız kameraların tehdidi altında olmadığınıza göre gelecek nesiller için faydalı bir şey yapın. Savaşı yaşamış insanlar olarak savaşı anlatın herkese. "Gitmeyin!" deyin kardeşlerinize, ne kadar para verirlerse versinler, ne kadar çaresiz kalırsanız kalın alet olmayın deyin onlara. Ve fakat normal yaşantınıza kaldığı yerden devam etmekteyse bazılarınız. Yaptıklarımızdan, bize yapmamızı söyledikleri şeyleri yerine getirdiklerimizden pişman değiliz diyebiliyorsanız, size güzel bir haberi var New York Times'ın. Gazetenin danıştığı "uzmanlara" göre o kokpitlerin içinde ne yaptıysanız hayatta kalmak için yapmışsınız. Ne dediyseniz ölenlerin arkasından hedefinizle empati kurmamak için, ve böylece yarın tekrar"düşmanlarınızı" kaldığınız yerden öldürmeye devam edebilmek için demişsiniz bunları. Nedense hiç bir uzman -hadlerine olmadığı için belki de- sizleri savaşa çağıranlara, eğitenlere bir iki çift laf etmemiş. Asker psikolojisinde uzman, insanlıkta amatör olduklarından sanırım. Yani uzun lafın kısası demokratım diye geçinen medya bile siz vicdan azabı duymayın, arabalarının tamponlarında koca puntolu "SUPPORT OUR TROOPS" çıkartmaları taşıyan vatanperver halkınız gücenmesin diye tarafsız gazeteciliği ayaklar altına almış. Yalnız bir de size şu maziyi hatırlatan videoyu koymasalarmış daha iyimiş be kardeşim !

2 yorum:

semioticus (shelbyl) dedi ki...

New York Times makalesi tam bir rezalet. Yani butun suc isleyenlerin sebebi var kardesim, psikolojik olarak iyi olan adam zaten suc islemez. "Askerler oyle egitildi ondan". Hadi ya? Bir de "Twinkie defense" yapsalarmis bari.

Unknown dedi ki...

Gosterdiginiz tepkileri anliyorum ama insanlar environment'larindan bagimsiz varliklar degil. Olan bitene oturma odanizdaki koltuktan bakinca tabii ki de cok yanlis hersey. Ben de bakip diyorum, ben orada olsaydim asla boyle isler yapmazdim, ama ben muhtemelen zaten orada hic olmayacagim. Ve, her ne kadar bayaa pasifist bi insan olsam da, eger birgun o ani yasarsam ne yaparim kestiremiyorum. Belki ben de bir olum makinesi olacam savas aninda, kim bilir? Ama ordunun basindakilerin isi oyle bir ortam yaratmak ki herkes o ortamda "killing machine" olsun. Gorunen o ki, bu konuda bayaa bi basarililar.

Psikoloji uzmanlarini oraya getirip soru sormanin mantigi vardir elbet. Yani eger buyuk bi trafik kazasi olmussa, oradaki yamulmus arabalarin yanina bi uzman getirip "Bu araba o hizda o viraji alabilir miydi?" diye sorulabilir. Ama "kim hataliydi peki?" sorusunu cevaplamasi gereken o uzman degil, onun isi o diil zaten - o oraya teknik sifati dogrultusunda cagirilmis cunku. Bunu yapmasi gereken NYT gazetecileri, ve onlarin da boyle bisey yapmaya (yani gazetecilik yapmaya) pek niyetleri yoktu demek ki.