Özkök ile Muhabbet

Bu fikir benim değil, çok güzel ürünleri olan bir blog'un, canınız sıkkınken okuyun, çok iyi gelir. Lakin kendileri izinde galiba 3 aydır, o zaman sazı ben alayım elime dedim, zira bugün Özkök'ün yazısı paha biçilemez güzellikte.

GEÇEN salı günü Şanlıurfa çarşısında ilginç bir durumla karşılaştım.
Sana her şey ilginç be abim.
Belediye Başkanı Ahmet Eşref Fakıbaba ile kapalı çarşıda dolaşıyoruz.
He anlatacaksın illa, e hadi bakalım.
Belli ki muhafazakâr bir esnaf nüfusu var.

Adamı gözünden tanıyorsun valla.
Çoğu beni tanıyor.
Düşmanını tanıyacaksın tabii.
Tanımayanlara da belediye başkanı tanıtıyor.
Hödük değil herhalde adam, tanıtacak tabii.
Bakıyorum, hemen hepsinin yüzünde dost ifadeler var.
Adamlar surat mı asacaklardı yahu?
Sıcak bir misafirperverlik kendini açıkça hissettiriyor.
Allalla, yahu ne bekliyordun ki?
Dolaştıkça, kafamdaki bazı tereddütler azalıyor.
Haa, çıkar baklayı ağzından.
İtiraf edeyim, kendimi daha iyi hissediyorum.
Çaylardandır.
“Ne tereddüdün vardı ki” denilebilir.
Seni tanıyoruz yahu, niye soralım?
Tereddüt, ille de nesnel durumlardan kaynaklanmaz.
Abi gene psikolojiye başlama, girdi mi saçmalıyorsun.
Ülke kutuplaştıkça, insanlar “karşı taraf” diye algıladığı çevrelerde kendini rahat hissetmeyebilir.
Latent ırkçılık diyelim istersen ona.
Şanlıurfa bu bakımdan bana çok iyi geldi.
Yarasın.
* * *

Çarşı turunun sonuna gelmiştik.
Bitmedi mi yahu yazı?
Küçük bir dükkânın önündeydik... Başkan, dükkân sahibinin elini sıktı.
Allalla, sıkacak tabii, dedik ya adam hödük değil diye?
Ben de merhaba dedim.
Arkasından da "uzaylı, biz dostuz" diye ekleseydin.
Dükkân sahibi, düşmanca olmayan, ama nötr bir ifade ile ve üçüncü tekil şahıs kullanarak, şunu söyledi:
“Biraz da iyi yazılar yazsa...”
Esaslı adammış, helal.
Geriye dönüp, cevap vermek, sohbet etmek istedim.
Ehehe, gel itiraf edelim Özkökçüğüm, içten içe küfür ettin.
Niyetim kendimi anlatmak, onu ikna etmekti.
Hee.
Ancak genişçe bir grup içindeydik ve oradan ayrıldık.
Hani Fıkıbaba ile geziyordun, grup nereden çıktı yahu?
* * *

Şimdi Şanlıurfa’da karşılaştığım o esnaf arkadaşa, buradan açıkça seslenmek istiyorum:
Yüzüne söyleyemedin içinde kaldı tabii.
“Bak arkadaş; ben sizin zannettiğiniz gibi kötü bir insan değilim.
Arada Kardak krizi çıkarıyorsun ama olsun.
Yazılarımda, insanlara hakaret etmiyorum. İftira atmıyorum.
Ahmet Kaya'nın selamı var.
Buna karşılık, her gün onlarca köşe yazarından binlerce internet kullanıcısından ağır, hatta galiz küfürleryiyorum.
Üzülelim mi?
Kimseden şikâyetçi falan da değilim.
Ahaha, adamdan şikayetçi oluyorsun işte yahu?
Muhafazakâr bir aileden geliyorum.
Esnafın muhafazakârlığını nereden anladığın belli oldu.
Ama hayat tarzım, düşüncelerim sizinkiyle her konuda aynı değil.
İyi ki değil.
Başbakan Tayyip Erdoğan’ı birçok konuda çok başarılı buluyor ve belki de sizden bile daha fazla takdirediyorum.
İhale var galiba ufukta?
Ama ona şiddetle itiraz ettiğim şeyler de var. Yaptığım onları yazmaktan ibaret.
Ve daha bir sürü şey.
Bazılarının sizlere sunduğu gibi, darbeci falan değilim. Hayatım askeri darbelere karşı mücadele ile geçti.
Oha oha oha! Sen bizi dünkü çocuk sandın galiba.
Ama darbecilerle mücadele sırasında yapılan hukuki hataları da elimden geldiğince eleştiriyorum
Onu Sedat Ergin yapıyor, seninkinin adı demagoji.
Bu ülkede size de yer var, bize de olmalı.
Ay canım lütfettin, çok sağ ol.
Belediye Başkanı’na söyledim, şimdi herkesin önünde size de söylüyorum.
Dur ağzını bozma dur.
Adınızı almayı unuttum.
Söyleyeceğin bu mu?
Ama mutlaka gelip, eğer ikram ederseniz, bir çayınızı içeceğim.
Sakın ikram etme esnaf kardeş, hazır adını da almamış...
Orada sizi dinleyeceğim, kendimi anlatacağım.
Bak gör, başladı mı susmuyor.
Anlaşamaz mıyız? Varsın anlaşamayalım.
En başta dedin "düşüncelerim aynı değil" diye?
Önemli olan konuşabilmek.
Bence de önemli, o yüzden öğrenmek lazım.
Bakarsınız, ortak çok konumuz varmış...
Kavgada söylenmez.
Sağlıcakla kalın...
Kalamıyoruz ki, yarın gene yazacaksın kesin.”