Madımak

Bugün katliamın 17. yılı. Dile kolay. Denecek laf da bitiyor bir yerden sonra.

Lakin benim diyeceğim bir şey var hala. Zaman, Vakit vs. den ricamdır: şu katliama 17 yıl sonra bile lütfen bahane bulmaya çalışmayın. Katliam deyin, fenaydı deyin, yazık oldu deyin. Bu bana yeter.

Benim için 2 Temmuz'un özeti bu olacak. Belli bir kesim bunu içselleştirebilirse, gaf yapmamayı başarırsa biraz içim rahatlayacak. Belki.

Bakalım.

16 Yıl Oldu...

Oldu da ne oldu?

Yakanları savunanlar Adalet Bakanı oldu. Meydana çıkıp bağrınanlar milletvekili oldu. O gün sessiz kalanlar iktidar koltuğundan indi, sorarsan demokrat oldu. Oralar bir ara kebapçı oldu. Anmak kimilerine göre gereksiz oldu. Katliamın adı olay oldu.

Peki ya n'oldu? Nesimi, Asım, Metin, Muhlis, Muhibe, Hasret ve niceleri kül oldu.

Kül olanlar, siz rahat uyuyun. Diğerlerinin gözüne uyku girmeyeceği günler gelince biz sizi uyandırırız. O zamana kadar ayaktayız zaten.